Replika dekoracyjna Denix francuskiego pistoletu kawaleryjskiego AN IX (DENIX 1011)
pistolet ozdobny pozbawiony cech bojowych
259 zł
darmowa dostawa

dostępność:
niedostępny
dostawa:
DARMOWA, za GRANICĘ (do krajów UE) za 55 zł (stały koszt)
producent:
zezwolenie :
nie jest wymagane
rodzina produktów :
CD1011
długość całkowita :
35 cm
waga produktu :
800 g
materiał body :
metal
materiał rękojeści :
drewno
Pistolet ten jest repliką dekoracyjną broni używanej w XVIII oraz XIX wieku przez kawalerię francuską.
Pistolety kawaleryjskie znajdowały się na wyposażeniu Huzarów, czyli kawalerii na model węgierski. Podstawowym uzbrojeniem tego rodzaju jazdy była szabla zawieszona temblaku, krótki karabinek kawaleryjski zwany bandoletem oraz para pistoletów skałkowych przymocowanych na olstrach, czyli skórzanym futerale przytroczonym do przedniej części siodła.
W pistoletach skałkowych proch na panewce zapalał się poprzez iskry pojawiające się poprzez uderzenie kawałka krzemienia umieszczonego w szczękach kurka o przytwierdzoną z prawej strony płytkę metalową, która stanowiła krzesiwo. Po naciśnięciu spustu broni skałka opadała, ocierając się o krzesiwo. Powstałe iskry zapalały proch na panewce. Płomień powstały w panewce przedostawał się do komory i powodował zapalenie się prochu. Pierwszy zamek skałkowy powstał około 1570 roku. Powszechnie zaczęto go stosować w drugiej połowie XVII wieku. Pistolety i karabiny skałkowe były znacznie łatwiejsze w produkcji niż poprzedzające je pistolety i karabiny z zamkami kołowymi i lontowymi.
Wykonany jest z metalu i drewna. Posiada ruchome elementy pozwalające na oddanie suchego strzału.
Pistolety kawaleryjskie znajdowały się na wyposażeniu Huzarów, czyli kawalerii na model węgierski. Podstawowym uzbrojeniem tego rodzaju jazdy była szabla zawieszona temblaku, krótki karabinek kawaleryjski zwany bandoletem oraz para pistoletów skałkowych przymocowanych na olstrach, czyli skórzanym futerale przytroczonym do przedniej części siodła.
W pistoletach skałkowych proch na panewce zapalał się poprzez iskry pojawiające się poprzez uderzenie kawałka krzemienia umieszczonego w szczękach kurka o przytwierdzoną z prawej strony płytkę metalową, która stanowiła krzesiwo. Po naciśnięciu spustu broni skałka opadała, ocierając się o krzesiwo. Powstałe iskry zapalały proch na panewce. Płomień powstały w panewce przedostawał się do komory i powodował zapalenie się prochu. Pierwszy zamek skałkowy powstał około 1570 roku. Powszechnie zaczęto go stosować w drugiej połowie XVII wieku. Pistolety i karabiny skałkowe były znacznie łatwiejsze w produkcji niż poprzedzające je pistolety i karabiny z zamkami kołowymi i lontowymi.
Wykonany jest z metalu i drewna. Posiada ruchome elementy pozwalające na oddanie suchego strzału.